pembe kebelek

Hayata biraz daha pozitif bakmaya ne dersin ? Her zorluğun arkasında güzel bir süpriz vardır. Ders çalışmak, sınavlara girmek, hatta okula gelmek sana da sıkıcı geliyorsa eğlenceli bir şekile dönüştürmeye ne dersin ? Sonuçta herşey isteyince, sevince, eğlenince güzel !
Ders blogger'indan daha fazlası...
:)

30 Aralık 2015 Çarşamba

CAN YÜCEL ŞİİRLERİ

Bağlanmayacaksın

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne. 
"O olmazsa yaşayamam." demeyeceksin. 
Demeyeceksin işte. 
Yaşarsın çünkü. 
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki. 
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın. 

Ve zaten genellikle o daha az sever seni, 
Senin onu sevdiğinden. 
Çok sevmezsen, çok acımazsın. 
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem. 
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin. 
Senin değillermiş gibi davranacaksın. 
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de 
korkmazsın. 
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın. 
Çok eşyan olmayacak mesela evinde. 
Paldır küldür yürüyebileceksin. 
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen, 
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin. 
Gökyüzünü sahipleneceksin, 
Güneşi, ayı, yıldızları... 
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak. 
"O benim." diyeceksin. 
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan bir şeylerin... 
Mesela gökkuşağı senin olacak. 
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait 
olacaksın. 
Mesela turuncuya, ya da pembeye. 
Ya da cennete ait olacaksın. 
Çok sahiplenmeden, çok ait olmadan yaşayacaksın. 
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, 
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat. 
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak...

Can Yücel

Buluşmak Üzere

Diyelim yağmura tutuldun bir gün 
Bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek 
Öbür yanda güneş kendi keyfinde 
Ne de olsa yaz yağmuru 
Pırıl pırıl düşüyor damlalar 
Eteklerin uça uça bir koşudur kopardın 
Dar attın kendini karşı evin sundurmasına 
İşte o evin kapısında bulacaksın beni 

Diyelim için çekti bir sabah vakti 
Erkenceden denize gireyim dedin 
Kulaç attıkça sen 
Patiska çarşaflar gibi yırtılıyor su ortadan 
Ege denizi bu efendi deniz 
Seslenmiyor 
Derken bi de dibe dalayım diyorsun 
İçine doğdu belki de 
İşte çil çil koşuşan balıklar 
Lapinalar gümüşler var ya 
Eylim eylim salınan yosunlar 
Onların arasında bulacaksın beni 

Diyelim sapına kadar şair bir herif çıkmış ortaya 
Çakmak çakmak gözleri 
Meydan ya Taksim ya Beyazıt meydanı 
Herkes orda sen de ordasın 
Herif bizden söz ediyor bu ülkenin çocuklarından 
Yürüyelim arkadaşlar diyor yürüyelim 
Özgürlüğe mutluluğa doğru 
Her işin başında sevgi diyor 
Gözlerin yağmurdan sonra yaprakların yeşili 
Bi de başını çeviriyorsun ki 
Yanında ben varım

Can Yücel

Kayıp Çocuk

Birden işitilmez olsun ayak seslerim; 
Gölgem bir başka sokağa sapıversin; 
Unutayım bir anda her şeyi, 
Nerde oturduğumu, 
Bir tuhaf adem olduğumu Can adında. 
Aklım arayadursun başka kapılarda kısmetimi, 
Ben, bilmediğim sokaklarda bir başıma; 
Gönlüm öylesine geniş, öyle ferah, 
İlk defa görmüş gibi dünyayı, 
Bir şaşkınlık içinde, yeniden doğmuş gibi; 
Hatırlamam artık değil mi, dostlar, 
Hatırlamam artık garipliğimi?

Can Yücel

Ukte

Dünyamın güzeli martılar 
Sizden nasıl da yok yere korkmuşum 
Kaşık Ada'nın orda! 

Dalın üstüme dalın 
Vurun beni, vurun 
Denizanası kokan gagalarınızla! 
Ah sizden ben nasıl da yok yere korkmuşum! 

Bilmiyordum ki çünkü 
Ben hem balığım hem kuşum 

Ben ama hala anlayamıyorum ki 
Bunca zaman niye sizden ayrı oturmuşum

Can Yücel

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder